Ik kreeg de voorbije dagen verschillende wielerjournalisten aan de lijn, met vraag naar de succesformule van Tim Wellens. Tim is een meer dan talentvolle renner bij LOTTO-Soudal, die dit voorjaar op een bijzonder hoog niveau presteert. Tim fietst als een winnaar, hij valt aan, en zet finales naar zijn hand.
Overwinningen in Mallorca, in de Ruta del Sol (met eindzege), en schitterende resultaten in de hoog aangeschreven rittenwedstrijd Paris-Nice kleuren zijn palmares in 2018. ‘Of we tijdens de voorbije winter de training anders hebben aangepakt?’, is een vraag die steeds weer terugkwam. Neen, we hebben niets speciaals gedaan. Er bestaat immers geen alleszaligmakende ‘speciale’ formule. Meer dan het werk van de coach, is het veelal de atleet zelf die evolueert. Hij wordt ouder, matuurder, en meer ervaren. Hij verlegt beetje voor beetje zijn grenzen, bijt nu en dan net iets meer op de tanden dan voorheen. Hij zoekt en vindt vertrouwen in de kleine stapjes voorwaarts. Hij test zichzelf en zijn tegenstanders, analyseert en leert. Dag na dag, tijdens zware inspanning en tijdens rust. Kortom, hij groeit. De coach staat erbij en kijkt ernaar. Hij beseft dat hij slechts een schakel is in een groter – zij het broos - geheel. Niet meer dan dat. Ook hij analyseert, en stuurt dan hier en daar wat bij. Hij bewaakt het ritme tussen inspanning en herstel, tussen gas geven en stoom aflaten. Hij luistert. Naar wat uitgesproken wordt, en naar wat misschien niet gezegd wordt. Hij geeft op het juiste moment dat zo nodige duwtje, die aai, die schouderklop. Bij bewaakt de grenzen, en legt de lat op de juiste hoogte. En hij evolueert mee, in het zog van zijn atleet. Step by step.
Nieuws overzicht
