Ik heb als coach heel wat jaren op de teller staan, en ik deel graag enige ervaring.
Tijdens mijn bedrijfsspeech ‘Act like a Coach’ haal ik zo telkens weer aan hoe belangrijk het is om te focussen op de ontwikkeling van de sterke punten van je atleet of team, veeleer dan te willen schaven aan hun zwakke punten. De tienen maken immers het verschil, niet de vieren waarvan je een zes hebt gemaakt.
Daarnaast vertel ik dat het evenzo belangrijk is om vooral feedback te geven op de sterke punten van je coachees, in plaats van steeds maar weer terug te komen op wat ze minder goed kunnen of doen. Met dit laatste creëer je alleen maar onzekerheid en demotivatie.
Dit geldt niet alleen in de sportwereld. Het Amerikaanse onderzoeksbureau Gallup becijferde dat ‘focus on strengths feedback’ leidt tot 14,5% minder verloop in een bedrijf, en tot een productiviteitsstijging van 12,5%. Gigantische cijfers, toch?
Stel – om zo maar een voorbeeld te geven – dat je een ploeg coacht van 11 miljoen spelers (het mogen er echter evenzo goed 11 zijn). Wat doe je dan als coach die echt resultaten wil behalen?
Vertel je je spelers dat ze de tegenstander de baas zullen kunnen? Of vertel je dat de tegenstrever veel sterker is, ook als doen ze zelf zo hun best?
Vertel je hun dat zelfs een sterke tegenstander kan geklopt worden of dat het verlies al vooraf vaststaat?
Bied je hun het perspectief dat ze vlug uit de degradatiezone zullen komen of orakel je steeds weer dat de kans net heel groot is dat het dit seizoen helemaal verkeerd zal lopen en dat de degradatie wenkt?
Breng je in moeilijke – en zelfs in betere - tijden positieve boodschappen die perspectief bieden over aan je spelers of geef je de negatieve elementen in of rond je team steeds weer spreekruimte?
Benadruk je de eigen kracht van je spelers of de onoverwinnelijkheid van de tegenstrever?
Huur je een toppsycholoog in om de teamspirit te versterken of een die de motivatie verder de grond in boort?
Enkele vragen om even over na te denken.
